“Yoksul köylerimin yoksul çocukları,                 Çöpten bez bebek, değnekten attı oyuncakları…”                 Dizeleriyle başlayan “ Çoban Ahmet ve Sürmeli Kuzu “ adlı hikaye kitabının önsözünde;                 - “Ben böyle bir ortamda doğdum, büyüdüm. Benim gibi olanlara da öğretmenlik yaptım” diyen  Sarıkaya ilçesi Koçak köyünden (1943) Eğitimci- yazar- şair Osman Yıldız’dan bahsetmek istiyorum.                 Adeta “feleğin çemberinden geçmiş” bir hemşehrimiz. Hala da emekliliğini geçirdiği İstanbul’da hem yazıyor, hem de sağlık sorunlarıyla mücadele ediyor.                 Bugüne kadar hikaye, şiir, roman dalında 9 kitap yayınlamış.                 Hayatını, yaşanmışlıklarını, hatıralarını, köy hayatının gerçeklerini, Anadolu insanının saflığını, temizliğini, samimiyetini eserlerinde çok güzel anlatmış.                 Köyünü, öğrencilerini, öğretmenlik yıllarını, eğitimde verdiği çabaları dökmüş satırlara.                 Bana her bir eserini ayrı ayrı imzalayıp gönderen Osman Yıldız hayattan payına düşen acılara karşı mücadele gücü sığındığı tek liman olmuş.                 Azmedip başararak sonunda mutluluğa ulaşan kahramanların başından geçenleri anlatmış eserlerinde:                 “Dengeler Bozulursa”, Bir Aşk Hikayesi’nin anlatıldığı “ Damla”,                 Şehit dedesinin mezarını bulmaya ve onunla buluşmaya Gelibolu’ya giden çocuğun eline bir avuç toprak alarak “Can toprak, çiğdem kokuyor, kekik kokuyor, şehit kokuyor, Dedem kokuyor” diye ilk satırlarını yazmaya başladığı “ Çanakkale Rüyası”,                 Şiirlerinden bir demet sunduğu “Köremez”,                 Penceremde rüzgar, dışarıda kar                 Olsa da sen varsın sevgi çiçeği                 Seninle renklenir solgun ufuklar                 Gönülde baharsın sevgi çiçeği                 “Yangında Bir Nefes” adlı kitabı ise onun hayatının romanıdır.                 Yazar ; umudunu yitirmeden çalışmayı, sabretmeyi,mücadeleyi, yaşadıklarını genç nesillere aktarmayı, yazmayı ve hep yazmayı seçmiş.                 Kazandıklarımıza sevinmeyi, kaybettiklerimize üzülmeyi yeğleyerek, gerçekten yaşanmış bir köylü kadının başına gelenleri de  “Gülizar” adlı kitabında anlatmış.                 Yürek atışlarını bazen büyüklerin seviyesine çıkarak, bazen de küçüklerin, öğrencilerinin seviyesine inmekten gocunmayarak duygularını “Şiirler-Tekerlemeler- Bilmeceler” kitabında harmanlamış.                 78 yıllık ömrüne; öğretmenlik, idarecilik ve 9 adet kitap sığdıran Osman Yıldız 1993 yılında emekli olmuş. Evli ve üç çocuk babasıdır.                 Değerli Hoca’mı cani gönülden tebrik ediyor, Sorgun’dan saygıyla selamlıyor, sağlıklı günler diliyorum.                 Çare senden, dert senden, ben ortada dönerim                 Sığınırım limana, yoktur başka hünerim…