BU HASRET BİZİM Zaman değişiyor ama güzel ülkemiz üzerine oynanan oyunlar hiç değişmiyor.1980'li yıllarda “Ya İstiklal Ya Ölüm” diyerek aziz miletimizin kahramanlık dolu hafızasını, verdiği mücadeleyi, kazmayla kürekle, çakaralmazla kazındığı İstiklal Harbi'ni oyunlaştırmıştık...  O yılları hatırlayanlar şunu iyi analiz etmeliler. Kardeşin kardeşi kırdığı, vatandaşlarımızın birkaç parçaya bölündüğü, herkesin birbirine düşman gözüyle baktığı günlerdi...  O günlerde bir asker vardı ki vatanseverleri fişlemiş zulüm estiriyor, öbür tarafta bir halk kahramanı kaymakam var ki halkını her türlü beladan korumaya, himaye etmeye çalışıyor. O genç yaşta bir kazada kaybettiğimiz rahmetli Fuat Aslan'dı. Rahmetle anıyorum... Biz o günleri gördük.. Maalesef şimdi de görüyoruz ki seçimler bitti kısır çekişmelerle herkes biribirinin alanına, düşüncesine, fikir ve fikriyatına, duygularına zorla tahakküm etmeye, zorla bir kalbi kazanmaya devam ediyor. Olmaz! Asla olmaz! Halbuki yürekler zorla değil, gönülle kazanılmalı öyle değil mi? Büyük Ozan Ozan Arif'in dediği gibi; Nedir bu kan bu göz yaşı  Bu memleket bizim, bizim  Kim çıkardı bu savaşı  Bu memleket bizim, bizim.  ............. Kürtlük, Lazlık, Çerkezlik ney  Aynı millet hep aynı şey,  Türk oğluyuz Türküz hey hey!  Bu memleket bizim, bizim. ..............  Ne kırıp ne kırılalım,  Ne de küsüp darılalım,  Ona sıkı sarılalım  Bu memleket bizim, bizim. Ve büyük Şair Nazım Hikmet'te bu cennet vatanımızı ne güzel anlatmış; Bu Memleket Bizim  Dört nala gelip uzak Asyadan  Akdenize bir kısrak başı gibi uzanan  Bu memleket bizim    Bilekler kan içinde  Dişler kenetli  Ayaklar çıplak  Ve ipek bir halıya benzeyen toprak  Bu cehennem, bu cennet bizim    Kapansın el kapıları  Bir daha açılmasın  Yok edin insanın insana kulluğunu  Bu davet bizim    Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür  Ve bir orman gibi kardeşçesine  Bu hasret bizim  Söyleyen ayrı, duygular, düşünceler, dizeler ayrı olsa da gaye aynı... Bu memleket bizim bizim...