Yalnızlık Yekta Güngör Özden   - Yaşam kıvancının kaynağı sağlıktır, Kimileri için dinlenme, kendine gelme, esenlik olsa da yalnızlık bir tür yaşam karanlığı ve kimsesizliktir. Konuşmalarda iyi dilekler arasında sık sık geçen "Tanrı kimseyi yalnız bırakmasın!" sözü bir güç desteğidir. Aile içinde başlayarak yakınlara, komşulara, hemşerilere ve kimi tanıdıklara kadar uzanan sevgi, saygı, ilgi, güven bağı, yalnızlığı dışlayan bir kucaklamadır. Anılar ve özlemlerle dokunan bu sıcaklık sorunlara karşı güç, yarınlar için de bir güvencedir. Akrabalık, arkadaşlık, meslektaşlık, yoldaşlık, dilimizde özgün yerleri olan yaşam sarmalarıdır. Toplumsal ilişkilerde kimi sorunların çözümünden kimi başarılara uzanan yaşam çizgisinde çok önemli yeri vardır. Dilimizde "dayanışma" sözcüğüyle yer alan niteleme, yaşam güçlerinden biri olarak katkı vermektedir. Düşünce iklimi sayılmaktadır. Yaşam sargısı olan zamanın bulutlu, sisli evresi sayılan yalnızlık, aydınlık, dinlenme ve kendine gelme nedeni ve ortamı olarak da algılanıp değerlendirilmektedir. Kimileri için gerçek bir başyastığıdır. Birliktelikten yakınmaları olanlar yalnızlığı güneşli ortam sayarlar. Çok kimse için katlanması güç bir boşluktur. Yalnızlık yaşam karanlığı da sayılmaktadır. "Allah kimseyi yalnız bırakmasın" sözü dilimizde sık sık yinelenmektedir. Zamanın insanlar için en ağır; en güç, en karanlık geçen evresi yalnızlıktır. Canlıların çoğalma, yaşamı değerlendirip yararlanma güdüleri birlikteliklerle gerçekleşmektedir. İnsanların ve tüm canlıların yaşamı sürdürme ve değerlendirme çabalarının temelinde birliktelik vardır. Kadın erkek birlikteliğiyle insan varlığının sürmesi de, ikisi bir arada olmadan, üreme olanağı ve ortamı olmadan toplumsal yaşamın olmayacağı gerçeğini anlatmaktadır. Evliliklerde olup bittiler değil, tanışarak, anlaşarak yaşam ortaklığının gerçekleşmesine önem verilmelidir. Yapay kuruluşlar ve kurumlar beklenen ve yaraşılan sonucu vermez. Düş kırıklığı, toplumsal yapıda, aile yaşamında birçok değeri olumsuz etkiler ve yıkar.